Teotihuacan - Miejsce, w którym ludzie stają się bogami

Znajdujący się około 50 km od Mexico City, Teotihuacan po dziś dzień stanowi jedną z największych zagadek w dziejach ludzkości. Tajemnicze okoliczności i czas powstania tego miasta nie zostały dotąd poznane. Pozostaje nam tylko legenda zgodnie, z którą zostało ono zbudowane przez olbrzymów zwanych quinametin. Ich cywilizacja została zniszczona przez wielką katastrofę, jeszcze przed pojawieniem się pierwszych ludzi. Najbardziej fascynujące w Teotihuacan jest to, że cały imponujący kompleks budynków został wybudowany bez użycia metalowych narzędzi, według ściśle określonego rozkładu na wzór Układu Słonecznego.

Szacuje się, że początki miasta sięgają już II w. p.n.e., natomiast największy rozkwit miał miejsce w okresie od IV do VII w. Wówczas jego obszar liczył 30 km², z populacją od 150 tys. do 250 tys. mieszkańców. Teotihuacan, będący największym miastem w prekolumbijskiej Ameryce, stanowił swego rodzaju sanktuarium do którego przybywały pielgrzymki plemion z całej Mezoameryki. Istniało przekonanie, że miasto stanowiło początek świata, miejsce gdzie nastąpiło rozdzielenie światła i mroku oraz powstanie słońca i księżyca. Sama nazwa Teotihuacan, stanowiła magnes dla pielgrzymów, gdyż w przetłumaczeniu z azteckiego języka nahuatl znaczy: miejsce, w którym ludzie stają się bogami. Centrum imperium stanowiła Aleja Zmarłych ciągnąca się wzdłuż najważniejszych budowli.

Na jej północnym krańcu znajduje się licząca 43 m – Piramida Księżyca, pamiętająca czasy krwawych rytuałów.

Nie jest tajemnicą, że mieszkańcy imperium praktykowali ofiary z ludzi. Prawdopodobnie, ku czci bogów, poświęcani byli jeńcy wojenni. Stosowano rozmaite praktyki uśmiercania, wśród których można wymienić: ścięcie głowy, rozcinanie klatki piersiowej i wyciąganie serca, zakopywanie żywcem, bądź umieszczanie w klatce z niebezpiecznymi zwierzętami.

Nieco dalej możemy podziwiać majestatyczną Piramidę Słońca, będącą zarazem trzecią co do wielkości piramidą na świecie. Do wybudowania tej 63 m budowli również nie użyto żadnych metalowych narzędzi. Na szczyt świątyni prowadzą bardzo strome kamienne schody, z pewnością nie jest to miejsce dla osób z lękiem wysokości. U podstawy tej piramidy zachowały się ruiny pomieszczeń kapłańskich.

Na południe od Piramidy Słońca, znajduje się Świątynia Quetzalcoatla (Pierzastego Węża). Tradycyjnie została wybudowana w formie piramidy, a jej ściany ozdabiają różnorodne symbole najważniejszych bogów Quetzalcoatla i Tlaloca (boga deszczu).

Ciekawostką jest, że w podziemiach tej 1800 letniej piramidy, w listopadzie 2014 r., zostały odkryte duże ilości rtęci. Rtęć wydaje się nie mieć praktycznego zastosowania dla ówczesnych ludów, jednak istnieją podejrzenia, że ze względu na swój „magiczny” wygląd, mogła być używana do celów rytualnych. Oprócz rtęci, powszechnie była używana także mika, słynąca z błyszczącego połysku. Była ona prawdopodobnie sprowadzana z innych terenów.

W latach swojej świetności Teotihuacan był miastem kosmopolitycznym, wśród jego mieszkańców można wymienić plemiona: Zapoteków, Majów czy Totonaków. Oprócz sakralnej i administracyjnej zabudowy, w mieście znajdowały się liczne budowle mieszkalne, a także place targowe i boiska do gry w pelotę. Miasto było również ważnym centrum produkcyjnym wyrobów rękodzielniczych, utrzymywało również kontakty handlowe z wieloma plemionami zamieszkującymi obszar Mezoameryki.

Najbardziej zaskakujące jest jednak to, że w X w. Teotihuacan został opuszczony przez mieszkańców. Przyczyna zmierzchu tego imperium, pozostaje po dziś dzień zagadką. Spadkobiercami tej kultury byli, przybyli na te tereny Aztekowie. W miejscu dawnej potęgi, zastali, wyłaniające się z bujnej roślinności, ruiny. To właśnie oni, zafascynowani spektakularnym wyglądem dawanej potęgi miasta, postanowili nadać mu nazwę Teotihuacan. Teotihuacan to także miejsce dla miłośników botaniki. Tuz przy wyjściu z kompleksu można podziwiać słynne meksykańskie opuncje. Owoce tego kaktusa, mogą być spożywane na surowo lub wykorzystywane do produkcji soków lub przetworów.