Dubaj – wielkie konstrukcje

Dubaj chodził mi po głowie od dłuższego czasu. Do dziś pamiętam jak około 10 lat temu z zafascynowaniem oglądałam odcinek „Wielkich Konstrukcji”, przedstawiający ekstremalny projekt budowy tego miasta. Obecnie, obserwując tą mega nowoczesną metropolię, aż ciężko uwierzyć, że nie tak dawno tereny Dubaju były pustynią zamieszkiwaną przez koczownicze ludy beduińskie.

Gwałtowny rozwój miasta nastąpił w ślad za odkryciem złóż ropy naftowej, w latach 60-tych XX wieku. Futurystyczna wizja Dubaju, zaczęła się powoli realizować. Sięgające chmur wieżowce, z Burij Khalifa na czele robią dzisiaj niesamowite wrażenie. Jednak skala tego projektu zachwyca jeszcze bardziej, kiedy zdamy sobie sprawę z warunków w jakich miasto było budowane.

Tereny Emiratów pokryte są głównie piaskiem. Pustynne podłoże stanowiło ogromne wyzwanie w celu zachowania stabilności wysokich budynków. W celu utrzymania równowagi, fundamenty budynków budowane były z pali wbijanych na dużą głębokość pod ziemię. Przykładowo, 163 piętrowy wieżowiec Burij Khalifa o wysokości 828 m, jest posadowiony na fundamencie złożonym z 192 pali wbitych na głębokość 50 metrów.

Obecnie z tarasów widokowych na 124, 125 oraz 148 piętrze można podziwiać spektakularną panoramę miasta, pustyni oraz Zatoki Perskiej. Szczególnie zjawiskowo miasto wyglądało o wschodzie słońca.

Wybierając się do Burij Khalifa wcześnie rano, należy uwzględnić czas niezbędny na dojazd. Droga ze stacji metra prowadzi długim korytarzem, którego przejście może zająć nawet pół godziny. Warto też się zjawić tu chwilę przed wschodem. Gdy słońce znajduje się nieco ponad horyzontem, promienie znacznie utrudniają widoczność przez szybę.

Okolicę Burij Khalifa warto odwiedzić również wieczorem. Na sztucznym jeziorze odbywa się wówczas pokaz tańczących fontann. Przedstawienie zaczyna się codziennie o 18.00 i jest powtarzane co pół godziny, aż do 23.00.

Przejawem największej fantazji architektonicznej Dubajczyków są sztuczne wsypy. Na takiej wyspie, został zbudowany Burij Al Arab jeden z najbardziej luksusowych hoteli na świecie o wysokości 321 metrów. Budowa hotelu wyniosła 650 mln dolarów. Największym wyzwaniem w trakcie budowy było zapewnienie stabilności wysokiej konstrukcji. Udało się to osiągnąć dzięki podstawie wykonanej z 230 pali wbitych na głębokość 40 metrów.  Wyglądem przypomina żagiel, a na jego szczycie znajduje się lądowisko dla helikopterów. Lądowisko  zostało też wykorzystywane jest jako scena dla Davida Guetta.  Ten spektakularny koncert można zobaczyć tutaj.  

Natomiast wewnątrz Burij Al Arab znajduje się największy sufit zbudowany z ponad 21 000 kryształów Swarovskiego, które mają symbolizować Drogę Mleczną. Dodatkowo, do wystroju wnętrza użyto 1 790 metrów kwadratowych 24-karatowego złota.  Znajduje się w nim ponad 200 apartamentów, z których najmniejszy liczy 169 metrów kwadratowych natomiast największy 780. Goście mają do wyboru 17 rodzajów poduszek oraz dziewięć restauracji, z pośród których jedna znajduje się pod wodą. Hotel zatrudnia również trzech szefów kuchni, którzy mają na swoim koncie siedem gwiazdek Michelin.

Ciekawy widok na Burij Al Arab roztacza się z Madinat Jumeirah. Jest to replika arabskiego miasteczka, na terenie której znajdują się hotele, lokalny souk i liczne restauracje.

Relatywnie nowym obiektem jest Dubai Frame, zlokalizowana w parku Za’abeel. Roztacza się stąd niesamowity widok na Dubaj. Budowa ramy pochłonęła 44 mln  USD. Cała konstrukcja wznosi się na wysokość 150 metrów. Rama jest największa na świecie, zresztą wątpię żeby ktoś, gdziekolwiek wpadł na pomysł budowy podobnej konstrukcji. Dubai Frame jest udostępniona do zwiedzania. Na parterze znajduje się muzeum, które pokazuje transformację Dubaju z małej rybackiej wioski w futurystyczne, nowoczesne miasto. Natomiast ze szczytu roztacza się niesamowity 360-stopniowy widok na Dubaj.

Zaskakujący design ma również Muzeum Przyszłości. Niezwykły kształt, srebrny kolor oraz zdobienia w postaci arabskiej kaligrafii czynią ten budynek wyjątkowym. Podobno napisy na budynku nie są przypadkowe. Stanowią wiersz władcy Dubaju szejka Mohammeda opisujący jego wizję przyszłości miasta.

Obok Muzeum Przyszłości znajdują się dwie charakterystyczne wieże  Jumeirah Emirates Towers oraz ciekawy budynek stanowiący bramę do Dubai International Financial Centre.

Dubajczycy ujęli mnie swoją fantazją. Przed wizytą w centrum handlowym Mall of the Emirates myślałam, że centrum narciarskie – Ski Dubai jest małym obiektem, wyłącznie na pokaz. Tymczasem kompleks obejmuje pięć sztucznie naśnieżanych stoków, z których najdłuższy liczy 400 metrów. Stoki obsługują dwa wyciągi orczykowe oraz jeden krzesełkowy.

Co więcej, naprawdę nie wiem jak oni to robią, ale podczas gdy w Dubaju panują piekielne upały, w Ski Dubai utrzymywana jest stała temperatura od -1 do 2°C. Oprócz stoków znajduje się tu również park śniegowy, tor saneczkowy, lodowisko i jaskinia lodowa. Jakby tego było mało, Ski Dubaj zamieszkują pingwiny. Informacje o biletach dostępne są tutaj. W cenę biletu wliczony jest sprzęt oraz strój.

Natomiast, jakby komuś było mało zimowych sportów, może wybrać się do centrum handlowego Dubai Mall, w którym znajduje się ogromne lodowisko. 

Wieczorem warto wybrać się na południe Dubaju do dzielnicy Dubai Marina. Wzdłuż 7-kilometrowego bulwaru zlokalizowanych jest wiele klimatycznych kawiarni i restauracji. Na sztucznym kanale wodnym, przycumowanych jest wiele ekskluzywnych jachtów i łodzi. 

Jednak Dubaj to nie tylko szkło i beton. Tuż przy centrum miasta znajduje się Ras Al Khor Wildlife Sanctuary. Jest to niesamowite miejsce, w którym można zobaczyć dużą populację flamingów, pozujących do zdjęć na tle wieżowców. Aż ciężko uwierzyć, że setki ptaków wybrały to miejsce tuż obok ruchliwej drogi tak blisko centrum olbrzymiej metropolii.

Rezerwat jest siedliskiem około 180 gatunków ptaków. Oprócz flamingów zamieszkują go również czaple, rybołowy, żurawie, kormorany, czy kaczki krzyżówki. Wstęp do parku jest bezpłatny, a do dyspozycji zwiedzających przygotowane są trzy stanowiska obserwacyjne. Ras Al Khor jest czynny od 7.30 do 17.30 w zimę i od 6.00 do 18.00 od kwietnia do września.